Píseň "Nic dwa razy"

Nic dwa razy (W. Szymborska)

Nic dwa razy się nie zdarza
i nie zdarzy. Z tej przyczyny
zrodziliśmy się bez wprawy
i pomrzemy bez rutyny.

Choćbyśmy uczniami byli
najtępszymi w szkole świata,
nie będziemy repetować
żadnej zimy ani lata.

Żaden dzień się nie powtórzy,
nie ma dwóch podobnych nocy,
dwóch tych samych pocałunków,
dwóch jednakich spojrzeń w oczy.

Wczoraj, kiedy twoje imię
ktoś wymówił przy mnie głośno,
tak mi było, jakby róża
przez otwarte wpadła okno.

Dziś, kiedy jesteśmy razem,
odwróciłam twarz ku ścianie.
Róża? Jak wygląda róża?
Czy to kwiat? A może kamień?

Czemu ty się, zła godzino,
z niepotrzebnym mieszasz lękiem?
Jesteś - a więc musisz minąć.
Miniesz - a więc to jest piękne.

Uśmiechnięci, wpółobjęci
spróbujemy szukać zgody,
choć różnimy się od siebie
jak dwie krople czystej wody.

Nic dvakrát (W. Szymborska)

Nic dvakrát se nestane
a nestane. Z tohoto důvodu
zrodili jsme se bez zkušenosti
a zemřeme bez rutiny.

I kdybychom byli žáky
nejhloupějšími ve škole světa,
nebudeme opakovat
žádnou zimu ani léto.

Žádný den se neopakuje,
nejsou dvě podobné noci,
dva stejné polibky,
dva stejné pohledy do očí.

Včera, když tvé jméno
někdo vyslovil nahlas vedle mě,
bylo mi, jako by růže
otevřeným oknem vpadla.

Dnes, když jsme spolu,
odvrátila jsem tvář ke zdi.
Růže? Jak vypadá růže?
Je to květ? A nebo kámen?

Proč ty, zlá hodino,
s nepotřebným mícháš strachem?
Jsi - tedy musíš pominout.
Pomineš - tedy to je krásné.

S úsměvem, v objetí
zkusíme hledat smíření,
i když se lišíme od sebe
jako dvě kapky čisté vody.